Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc idem saepe faciamus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Bork: Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Graccho, eius fere, aequalí?: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Immo videri fortasse.: Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Explanetur igitur.: Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Itaque his sapiens semper vacabit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Eaedem res maneant alio modo. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

At certe gravius. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bork Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed haec omittamus; Cave putes quicquam esse verius. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia
nihil interesse.