Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ego in hoc resisto; Bork Nunc de hominis summo bono quaeritur; Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

• Graece donan, Latine voluptatem vocant.
• Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
• Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
• Quid ergo hoc loco intellegit honestum?
• Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.
• Ostendit pedes et pectus.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Esse enim, nisi eris, non potes. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad
beate vero satis.

Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic
partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

1. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
2. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Bork

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Quid ergo?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Vide, quaeso, rectumne sit.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Qui convenit?

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quid enim?

Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.