Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur post Tarentum ad Archytam? Sed nimis multa. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Bork Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est
noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.
Et nemo nimium beatus est;

Haec dicuntur inconstantissime.: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Quid iudicant sensus?: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Bork: Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Falli igitur possumus.: Quod iam a me expectare noli.
Bork: Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Bork: Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?
Bork: Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Itaque his sapiens semper vacabit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Non est igitur summum malum dolor.

Maximus dolor, inquit, brevis est.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Et quidem, inquit, vehementer errat; Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.