Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Duo Reges: constructio interrete. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Nihil ad rem! Ne sit sane;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Tenent mordicus. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Id enim natura desiderat.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Ut pulsi recurrant?: Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Haeret in salebra.: Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Moriatur, inquit.: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Venit ad extremum;: Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
Bork: Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda,
quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam
sententiam.