Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis dictata sunt. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Qui est in parvis malis.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Si est nihil in eo, quod perficiendum est, praeter motum ingenii quendam, id est rationem, necesse est huic ultimum esse virtute agere;

Quo tandem modo?: Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Ut pulsi recurrant?: Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Poterat autem inpune;: Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Sint ista Graecorum;: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Bork: Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe
iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Quorum altera prosunt, nocent altera.

Cur iustitia laudatur? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.