Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Erat enim res aperta. Duo Reges: constructio interrete. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Respondeat totidem verbis.: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Bork: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Quid ergo?: Maximus dolor, inquit, brevis est.
Bork: Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem
philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum
quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba
corrigi.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Summus dolor plures dies manere non potest? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Sin aliud quid voles, postea. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Pauca mutat vel plura sane;
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Tanta vis admonitionis inest in locis; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire.